Κάτω Από Τη Σκάλα Του Θεού

Στην απόχρωση της ποικιλόμορφης ενδυνάμωσης του νου,
κάτω από τη σκάλα του Θεού,
στέκεται αθόρυβα και αποστασιοποιημένα.
Ανεξερεύνητα σοκάκια ηδονής
εκπορνεύουν τη διάθεση και τη δυναμική μίας ανέλιξης.
Ελιξίριο μαγείας μίας παράνομης ώθησης για δημιουργία
σε προδιαθέτει για οτιδήποτε σιμιγδαλένιο.
Ιστός που υφαίνω και δεσμός που παινεύω.
Αχρωματοψία της σκιώδους ύπαρξης της περίσσιας έμπνευσης που ταλαιπωρεί την απαράμιλλη ένταση υμών περί δόξας.
Χαρισματικά ή όχι ας ξεπεράσω τις δοξολογίες
για να αποκεντρώσω τις ασυνόδευτες κυρίες του εμπαιγμού
μακριά από τον περίγυρό μου.
Με ντροπιάζουν οι γλώσσες του χλωμού, αβάσιμου διωγμού.
Πηγάζουν από φανατισμό και εγωκεντρισμό που δεν αρμόζει του γούστου μιας ανάλαφρης γνώσης αλλά έντιμης προσπάθειας για την κατάκτησή της.
Επιδρά μέσα μου σαν ενδοφλέβια ρέουσα γαλήνη
όπου η δράση της είναι εξοντωτικά στιγμιαία!
Ίσως με τονώσει η ιδέα της αυτοπροβολής και του αυτοφυλακισμού σε μία εικόνα.
Αδιέξοδη αδιαθεσία.
Μορφή που συγκλίνει προς το χρονικά φθίνοντα δρόμο της απρόσωπης ζωής της.
Αρκετή κούραση αντιδράσεων και επιφυλάξεων.
Αναίδεια προς την ανώτατη δύναμη που δίνει πνοή.
Ίσως να μην εισπνεύσω απόψε.